FIFA ve Coca Cola işbirliğiyle Dünya Kupası’nın 51 ülkede sergilendiği cinste durak Özbekistan’dı. Bu tipe katılan oyuncularda aranan özellik, Dünya Kupası’nı kaldıran futbolculardan biri olmak.
İspanya ile Dünya Şampiyonluğu gururu yaşayan Barcelona’nın unutulmaz kaptanı Carles Puyol’a bu cinste arkadaşlık eden Fransa Ulusal Kadrosu’nda birebir gururu yaşayan Christian Karembeu’ydu.
Real Madrid’in özel futbolcularından. BIR günlüğüne geldiği Özbekistan’da çocuklarla futbol oynayan, 400’ü aşkın çocuğa imza dağıtan Puyol’la kısa vadeli bir futbol sohbetimiz oldu.
ENERJİNİN BİR GRAMI BİLE DEĞERLİ
Hiç tanımadığı bir yabancıya bile “tanıdık” muamelesi yapan centilmenlik abidesi bir futbol yıldızına birinci soru; “bu kadar sağlam bir savunma oyuncusu olarak nasıl bu kadar şık kalabildiniz?”
Verdiği yanıt geçmişteki terbiyenin ve benliğindeki asaletin belgesiydi. “Futbol çok yakından takip edilen ve milyonların izlediği bir spor. Münasebetiyle yalnızca sahanın içinde değil, saha dışında da örnek bir davranış göstermelisiniz.
Sahadaki başarılı performansla bunu tamamlarsanız o vakit örnek olabilirsiniz. Futbolda başarılı olduğunuzda elde edilen şeyler çok cazip görülebilir, saha dışında sizi amaçlarınızdan saptırabilecek başınızı karıştırabilecek çok şey olabilir lakin futbolcu olmanın en cazip noktası alanda hissettiğiniz heyecandan öbür bir şey değildir.”
Barcelona’da futbol oynamaya başlamadan evvel babasının kendisine verdiği öğütleri hiç unutmamış ve babası Josep Puyol’un öğüdünü yerine getirmeyi prensip edinmiş. “Barcelona Kadrosu seni üst seviyede olmadığın için seçmezse hiç sorun değil fakat şayet sendeki uğraş ruhunun ve yeteneğinin yüzde yüzünü vermediğin için seçilmezsen seni asla affetmem…”
Bu yüzde yüzlük performansın bir gramının eksikliğine bile razı olmayan, Barcelona’da efsane olurken dünyada en çok kupa kaldıran bu şık adamla tanışmak gurur vericiydi.
“Futbolcu olmak isteyen çok genç olduğunu biliyorum. Babamın bana verdiği öğüt üzere kıymetli olan elinden gelenin en düzgününü yapmak, sıkı çalışmak ve gayret ruhunun yüzde yüzünü ortaya koymak.”
Muhabbette Türkiye’ye döndük. “Türkıye’de futbolun ne kadar tutkulu bir biçimde takip edildiğini biliyorum. Bu çok hoş bir şey. Zira alandaki oyuncular da taraftarların tutkusunu yakından hisseder ve ona nazaran performansını en üst seviyeye çıkarmaya çalışır.” ve olağanüstü bir noktaya değindi.
“Takımını candan desteklemek olağan ancak bunu rakip ekibe da aşikâr bir hürmet çerçevesinde yapmak kıymetli. Türkiye’ye maçlar için birçok sefer geldik. Orada maçlara çıktığımda taraftarların ağır gücünü ve takviye hissini daima hissettim.”
TEKNİK ADAMLIĞI DÜŞÜNMÜYORUM
Burnundan kıl aldırmayan, alanda iki kadrosu birbirine düşürmek için olmadık çirkinliklere soyunan futbolcular dünyasında Puyol’da zarafetin her çeşidini saha içinde görmüştük, saha dışında gördüklerim de Puyol’un zarafetinin kardeşiydi. Saha içine atılan çakmaığı bile rakibini küçük düşürmemek için dışarı atan adam.
Özbekıstan’da yanına yaklaşan insanların hiçbirinin isteğini reddetmedi. İmza dağıtmaktan hiç yorulmadı. İstanbul’a birebir uçakla döndük, havaalanında maskesini taktı ancak kendisini tanıyanlar fotoğraf çektirmek için yanına geldiğinde hiçbirini kırmadı ve fotoğraf çektirirken maskesini çıkardı.
“Türkıye’den teklif gelse teknik yöneticilik yapar mısın?” diye bir sorunun yanıtı “hayır” oldu, münasebeti de “ben teknik yöneticilik yapmayı şu anda düşünmüyorum.”
Düşündüm bu türlü bir adam rastgele bir ülkede teknik yönetici olsa bütün çocuklar şampiyon olurdu. Ne de olsa babasının öğüdünü kendine rehberlik etmiş özel bir adam olarak!